ben bu korkuyu bir türlü yenemiyorum
hiçbir kere içimden söküp de halledemiyorum
denedim oysa defalarca yine denedim
kurşun gibi göğsüme saplanmış çıkaramıyorum

kimseler anlamıyor beni
zaman olmadı öğretmenim
sen bu acıyı bir de bana sor 

geçmişe takılıp kalmışım 
aklımı nelerle yormuşum 
beceremiyorum şu yaşamayı 
beceremiyorum

ardına bakma diyorsun öyle sever gibi
arkamdan ağlama ne olur dik durabilmeyi
sen öğrettin aşkı bana bu şehri sevmeyi
keşke öğrenseydim sensiz kalabilmeyi 

senle doğmuşum seninle ölemiyorum 
başucumda resmin gülümsüyor bana ben gülemiyorum 
büyüyünce geçer mi acım 
o da benimle büyür mü
ne bileyim hiç denemedim 
bu yol sensiz yürünür mü